top of page
DE PREHISTORIE VAN DE CLUB 

 

In de jaren zestig kreeg iemand de ingeving om in het volkscafé het "Volkshuis" naast de kerk op de Markt, nu taverne "Het brouwershuis", enkele tafeltennistafels te plaatsen. 
Heel waarschijnlijk om de wachtenden voor de Ziekenbond (nu de CM) of de stempelcontrole een beetje ontspanning te gunnen. 
Ze waren beslist niet van goede kwaliteit maar blijkbaar toch voldoende om een balletje te slaan. 
Onze Rosa Corteville, de ouderdomsdeken van de club, die eveneens onder de toren woont en reeds 46 jaar een fervent tafeltennisspeelster is, ging er wekelijks enkele matchen spelen. 
Medespelers uit die tijd waren
niet van de minsten, o. a. Notaris Goeminne, Meester Remi Beirnaert, Georges Nayaert, Erik Alyn, Pol Taildeman, Jozef Taildeman (toenmalig uitbater van het café), Gerard Wyckstand, de latere schepen van sport, Robert Vandenbon, Marianne Versluys, Martine Taildeman (dochter van het café), Johan Van den Broucke enz. 
Ook de dames vonden toen al dat tafeltennis best leuk is. 
Tijdens deze speelavonden leerden Gerard en Marianne elkaar kennen, wat uitdraaide op een later huwelijk. 
Hun zoon Thomas is later ook nog lid geweest van onze club. 
Maar in een zaaltje achter een café spelen is niet ideaal en er waren ook toen perioden dat er wat minder fut in zat. 
De toenmalige leden hadden blijkbaar geen zin om voor een twee of drietal personen de tafels klaar te zetten, wat tot gevolg had dat er dan maar gewacht werd op meerdere spelers in het café. 
En als het wat later op de avond werd als er pas meer spelers kwamen opdagen, hadden de wachtenden al een paar pintjes binnen en die hadden dan geen goesting meer om de tafels te plaatsen. 
Ze bleven in het café hangen, met als gevolg, de tafeltennisclub bloedde dood ... 

  

Eén iets is zeker, we hebben ook toen een heel leuke tijd gehad met leuke mensen die maar één iets voor ogen hadden: samen gezellig en sportief te ontspannen. 
Ook toen hadden we daar onze eerste contacten met andere clubs waarmee we tornooien speelden, o.a. Knesselare, Tielt, Small Street Gent, Veldegem … Ook onze club organiseerde een tornooi dat doorging in een recreatiezaal van de "Broedersschool". 
Toen heeft Rosa haar eerste (maar zeker niet de laatste) trofee behaald. 
In Knesselare werd zelfs 's avonds een show gegeven door de toenmalige Belgische kampioenen o.a. Dujardin. 
En fier dat ze toen was… Jammer dus dat de club werd stopgezet.
Pas jaren later las Rosa, geboren met een pingpongbal in de maag, eens in een krant dat de MJA (Mutualiteit van de Jong Socialisten) één avond in de week in het Sportcentrum tafeltennis zouden beoefenen. 
Bij een bezoek aan het Sportcentrum was niemand aanwezig … Té weinig interesse? 
Of was het sabotage? 
Nog een jaartje later vernamen we, dat er in het sportcentrum wel degelijk tafeltennis werd gespeeld, maar dan onder een nieuw bewind. 

  

DE NIEUWE START 
 

Jean Pierre Deruddere en Paul Maebe speelden thuis op zolder ook tafeltennis. 

Hoe het precies gekomen is weet ik niet maar op een dag in het najaar van 1981 werd een aankondiging in een reclameblad geplaatst. 
Het sportcentrum was toen enkele jaren in gebruik en in het sportcentrum waren enkele uren gereserveerd voor tafeltennis. 
Daarop zijn een aantal sportievelingen naar het sportcentrum gekomen om er te tafeltennissen. 
Er waren toen slechts 4 (Schelde) tafels beschikbaar. 
Paul en Jean-Pierre waren de stuwende krachten en regelden de aanvragen met de gemeente. 
Na het sporten werd meestal in de cafetaria, gemoedelijk nagekaart. 
Maar daar bleef het meestal bij.
Andere extrasportieve activiteiten werden toen niet opgezet. 

  

Enkele spelers van toen... 

Dr. Aesaert Guido, Maebe Paul, Aricxks Philippe, Mettenanxt Caroline, Beuselinck Robert, Mettenanxt Luc, Buysse Franky, Onraedt Erik, Buysse Patriek, Steyaert Jan, Corteville Rosa, Tanghe Erika, Debacker André, Taildeman Paul, De Donker Piet, Tavernier Johan, De Muer Roland, Thys Mathieu, Deruddere Jean-Pierre, Van den Bon Philippe, De Smet Marleen, Van Driessche Pascal, Dombrecht Jan, Vermeulen Henk, Hullaert Edward, Wambacq Jo, Luyens Paul, Wille Sonja. 

  

NAAR HET ONTSPANNINGSCENTRUM 

 

Dokter Herman Haerens kwam zich in de gemeente vestigen en speelde blijkbaar ook graag tafeltennis. 
Als jonge dokter had hij blijbaar nog wat vrije tijd en hij sloot aan bij de club. 
Op een bepaalde vergadering in1988 werd hij voorzitter. 
Hij drong bij de toenmalige schepen van sport Mr. Verhelst aan, om het ontspanningscentrum (nu jeugdhuis Kadans) in plaats van het sportcentrum te mogen gebruiken. 
Het was namelijk zo dat het aantal speeluren in het sportcentrum eerder beperkt was. 
Zeker voor competitie en ook zouden de kosten te hoog oplopen. 
Dit werd toegestaan en het betekende een nieuwe bloei van onze club. 

De zaal was ruim genoeg, maar het plafond was eerder laag en de vloer was zeer glad. 
Een dansclub had daar namelijk ook een vaste stek en op vrijdagavond werd er in de zaal gedanst.
Soms moesten we plaats ruimen voor andere activiteiten die eerder belangrijker waren en voorrang hadden op onze sport. 

  

Aan de andere kant hadden we wel meer vrijheid. 
Aanvankelijk werd op donderdagavond, later ook op dinsdagavonden gespeeld. Van 19h tot 22h. 
Er werd in eigen beheer voor frisdrank gezorgd en zo had de club ook nog enige inkomsten. 
Daar tegenover stond een belachelijke lage inschrijvingsbijdrage.
Het aantal leden steeg en zo ook het speelniveau. 

De club werd een ontmoetingsplaats voor sportievelingen maar was ook een plaats voor een gezellige babbel. 

COMPETITIE 

 

Midden de jaren 1980 werd een eerste aanvraag ingediend om aan te sluiten bij de Vlaamse tafeltennisliga. 
We kregen het aansluitingsnummer 6124.
Uiteraard moesten we starten in de laagste reeks, 5de provinciale. 
En werden alle competitiespelers als “niet geklasseerd” ingeschreven.
In december 1985 stonden we 7de met 5 op 18 punten geklasseerd.
Na enkele jaren ervaring opdoen, werden Jo Wamback en Didier De Caluwé onze sterspelers. 
Al gauw hadden ze een D6 klassement op zak.
In het seizoen 87-88 werd een tweede ploeg in 5de ingeschreven. 
De A-ploeg was uitermate sterk, speelde in het seizoen 88-89 kampioen en steeg naar 4de provinciale. 
Maar beide ploegen waren toch te zwak om zich te handhaven. 
Het seizoen erop zakte de A-ploeg. 
Voor de B-ploeg wist men nauwelijks voldoende spelers te vinden. 
Er was bij bepaalde spelers te weinig discipline om het volledige seizoen uit te doen. 
Op het einde van het seizoen werd al eens afgezegd omwille van een fuif, een etentje, enz… 
Daarnaast waren er eveneens de administratieve zorgen en boetes…
Zo’n situatie blijft dus niet duren en werd in 1990 de competitie afgebouwd en opgezegd. 
In 1991 werd een nieuwe poging ondernomen om opnieuw aan competitie te gaan doen. 
In april 1992 werd besloten de competitie vaarwel te zeggen… Na deze competitie-ervaringen werd ook het bestuur aangepast. 
Dr. Haerens kon niet langer voorzitter blijven en Deruddere JP. Had blijkbaar ook te veel andere verplichtingen. 
Zo werd André Debacker voorzitter en werd Daniël Goetmaeker kashouder.
Als boekhouder had hij genoeg ervaring om de club ook financieël recht te houden en de leefbaarheid te garanderen. 
Er werden sponsors aangetrokken en in 1997 werd besloten om een eigen clubblad uit te geven. 

Bijgaande foto toont de trotse kampioenen bij het behalen van de titel.  

9 maart 1989 Jo Wamback, Dirk De Bruyker, Pascal Vandriessche en Didier De Caluwe. 

competitie.jpg

NAAR HET SPORTCENTRUM 

 

Het ontspanningscentrum was niet meer aangepast aan de noden van de gemeente. 
Ook de jeugd wenste een betere accommodatie voor het uitwerken van hun activiteiten. 
Vandaar dat het ontspanningscentrum afgebroken werd om plaats te maken voor een ruimer en moderner jeugdcentrum, de “Kadans”. 
We deden dus een aanvraag bij de sportdienst om in het sportcentrum enkele uren ter beschikking te krijgen. 
We kregen 2h op donderdag. 
Op gebied van accommodatie zaten we heel wat beter. 
Een betere vloer, betere verlichting, kleedkamers, douches, … 

Het aantal spelers per seizoen schommelde rond de 40 met ooit een piek van meer dan 50 leden. 
Maar sommige leden waren niet echt gemotiveerd. 
Jonge leden bleven te opvallend en te luidruchtig in de gangen en kleedkamers rondhangen, wat tot opmerkingen leidde van de uitbaters. Prompt werd er ingegrepen en de rust herstelde. 
Intussen werden door de sportdienst 7 nieuwe tafels aangeschaft ter vervanging van de 4 “Schelde”-tafels, die vele jaren dienst achter de rug hadden. 
De nieuwe tendensen werden gevolgd en zo hebben de nieuwe tafels een blauw speelvlak. 

TORNOOIEN 

 
Hoe het precies begonnen is, is niet zo zeker. 
Via Robert werden we uitgenodigd op een bedrijventornooi, ingericht door een West-Vlaamse firma. 
Daar waren ook spelers van Beernem aanwezig. 
Op een bepaald ogenblik werden we door hen op de hoogte gebracht van een tornooi in Rooigem of Beernem. 
Met enkele spelers gingen we er heen.
Het bleek wel tof om tegen "vreemden" te spelen. In den beginne was het werkelijk een drama. 
Veel wonnen we niet maar we hadden wel plezier beleefd. 

Vandaag is het al heel wat anders… Nu moet met T.T.C Aalter niet gespot worden. 
Onze jeugd komt geregeld met een beker of een trofee naar huis en onze jonge volwassenen halen geregeld de hoogste finalereeksen. 
Het kan niet ontkend worden dat het spelen op verplaatsing en tegen spelers van andere clubs alleen maar het niveau doet stijgen. 
Intussen hebben we een reeks contactadressen van bevriende recreatieve clubs. 
Het tornooiseizoen gaat van september tot mei met zowat twee tornooien per maand. 
Iedereen kent er zowat iedereen en het lijkt wel een grote familie. 
Ook ons eigen tornooi in de herfstvakantie wordt intussen fel gewaardeerd. 
Alle spelers weten dat er in Aalter fijne sprankelende prijzen te winnen zijn. 
En ter gelegenheid van dit 20 jarig bestaan was er op zondag 20 januari 2002 een extra jubileumtornooi. 
We kijken nu reeds uit naar... 

 

Intussen hebben we in 2000 met zijn allen de omschakeling naar de 40mm ballen meegemaakt. 
Het gevolg is echter dat onze tafeltennisrobot enkel met de oude ballen kan functioneren. 
In 2001 werd een tweede ingrijpende verandering ingevoerd. 
In plaats van naar 2 winnende sets van 21 punten, wordt nu naar 3 winnende sets van 11 gespeeld. 
De verandering zorgt duidelijk voor een intenser spel.
Van bij het begin is er spanning. 
Er moet voor elke bal gestreden worden. 
Beide veranderingen zijn door de internationale tafeltennisfederatie (ITTF) opgelegd. 
Ook al zijn wij recreatief bezig, toch hebben we die veranderingen prompt opgevolgd. 

nieuwetijd.jpg

DE 'NIEUWE' SPORTHAL 

 

Op 28 april 2006 wordt de nieuwe sporthal “sportlaan” geopend. 
Voor het nieuwe seizoen worden de verenigingen herverdeeld over de 2 sporthallen. 
Wij verhuizen naar de nieuwe zaal. 

In het begin is het wennen aan de vloer.
Deze bestaat namelijk uit een antislipvloer. 
Dit heeft als gevolg dat er toch een aantal leden moeten verstek geven, dit omwille van knieproblemen. 

Ondertussen spelen we hier toch al heel wat jaren en zijn we alles al wat gewoon. 
De mensen komen en gaan, het aantal leden stijgt en daalt. 
We blijven toch ongeveer ieder jaar met een 40-tal leden, zodoende we onze geliefde sport kunnen blijven beoefenen. 

 

The story continues … 

20180920_203858.jpg
3dindextext.gif
Logo2018PhR4.jpg
tttafel.gif
DE 'NIEUWE' SPORTHAL

​

 

The story continues …

bottom of page